Part 2 New Zealand

Daar zijn we weer, zoals beloofd deel 2 Nieuw Zeeland.
De verjaardag van Helma was een dag die nooit vergeten zal worden, net als deze reis,net als dit land en net als de corrupte politie agent.

Oamaru, een stadje met kleine historie, net als alle andere dorpen en (steden) hier. Een leuke kustplaats maar na 2 dagen moesten wij weer verder bikkelen. Dunedin is de volgende bestemmming. Een grote stad met een net zo grote peninsula, een duizeling wekkende peninsula, eentje waar je snel verdwaald raakt. Wij raakten dus verdwaald. Want op deze peninsula waren penquins te spotten en zee leeuwen. Maar het enige wat wij daar hebben gespot waren doodlopende wegen en stopbordjes.

We kwamen er al snel achter dat er aan de kust ( verwennerij) niet viel te kijken was. Een heel mooi verschijnsel was er echter wel, vergelijkbaar met wat we eerder hebben gezien in Australie. Namelijk de Devil's Marbles. Vreemde ronde stenen in de woestijn, maar deze lagen op het strand. Gladde ronde glimmende stenen waar miljoenen jaren lang de zee dag in dag uit tegen aan klotst met hoog tij. Dit gaf een prachtig beeld.

Na deze attractie was het vooral nog veel rijden ( 5000 km in een maand). We volgde de slingerende weg langs de kust verder naar het zuiden en sloegen ter hoogte van Balclutha het binnenland in. Een lange weg door heiden en schapenlanden met aan de horizon duizelingwekkende berglandschappen bedekt met sneeuw. Een van de vele mooie uitzichten van Nieuw Zeeland bevonden zich ook hier.

Maar al gauw werd deze prachtige dag verpest en ons uitzicht verpletterd door een rood, blauw knipperend licht. Politie, met sirene, toe maar! In hartje Nieuw Zeeland met een gemiddelde populatie per dorp niet hoger dan 300 mensen moest er wel wat verschrikkelijks zijn gebeurd. Inderdaad, iets verschrikkelijks, want al snel verdween de lichtgevende auto uit de horizon en zagen wij hem in de spiegels snel omdraaien.

Na een wilde achtervolging met 80 km per uur scheurend over het Nieuw Zeelandse asfalt werden wij staande gehouden.
De reden dat wij werden aangehouden was de er een klacht over mijn rijstijl was binnen gekomen, meerdere. Haha, jullie kennen me!
Nee de klacht was dat ik een stukje terug over de middellijn was gereden. Een stukje, groot of klein? Gezien of niet gezien? Bam, 150 dollar. Belachelijk, corruptie van het hoogste kwadraat. Een scheur in het beeld van de Kiwi's. Maar we hebben niks betaald.
Deze teleurstelling hebben we snel achter ons gelaten, na een lange tijd zoeken een mooi gratis plekje gevonden om te kamperen. Langs een prachtige rivier, maar vrijwel tot geen verkeer. Ja dit is ook wat Nieuw Zeeland zo aantrekkelijk maakt om doorheen te reizen met je tentje. Je mag hier vrijwel overal wildkamperen werd gezegd, maar dit is wel wat achterhaalt. We doen dit natuurlijk al 5 maanden, maar soms blijft het toch spannend en soms ook wel een beetje eng om zomaar ergens in de wildernis waar geen teken van leven je tent uit te gooien. Maar spanning geeft avontuur en dat willen wij natuurlijk.

Na een poging tot vissen en lekker ontbijt gingen wij met frisse moed richting Milford Sound, Fjordland national park. We maakten tijdens de weg hierna toe aardig wat stopjes om kleine wandelingen te maken naar watervallen, een kleine hotspring en we klapten onze stoeltjes uit langs de weg om een lekkere boterham te eten. Vik deed ondertussen de afwas in de emmer want we hadden een kraantje gevonden met stromend water, ja ook vik moet weleens geloven aan de afwas haha. Nog 30 km en we zouden aankomen in Milford Sound. Inmiddels reden we al door Fjordland national park, adembenemend wederom!! Vik wilde graag een stuk ijs aanraken dus na een goed verhaal ging ik overstag. We zetten de auto stil langs de weg en gaan op onze bad slippertjes (niet heel slim) een klimtocht maken over de bergen naar een ijskap die wij vanaf de weg hadden gespot. Al vrij snel lag ik bijna lang uit met camera op de puntige stenen.. Ach ja extra litteken meer of minder maakt ook niet meer uit. Na wat gehijg en vooral gelach bereikte wij de ijskap. Ik was vik dankbaar, prachtig was het, dit had ik niet verwacht. Vik is er echt helemaal naar toe gelopen zodat hij erop kon gaan staan, ik maakte de foto's 5 meter verderop. Aangekomen bij Milford Sound. Ja hoe kan ik dit nu in hemels naam weer omschrijven. Het is mooi, boven verwachting mooi, ongerept, onaangetast, schitterend! Puntige bergen, soms bedekt met wat sneeuw tussen een prachtig meer. Je zag watervallen kletteren in het water en we hadden geluk, weer was het en heldere dag!. We besloten opzoek te gaan naar een mooie kampeerplek in het Fjordland national park. Dit was gelukt en ja ook dit keer kwamen onder het betalen van de slaapplek uit. Ik ontdekte een mooi riviertje, dronken een lekker biertje/wijntje aten een hapje en genoten van de zonsondergang.

De volgende dag zijn wij naar Queenstown gereden. De stad die bekend staat op zijn extreme sporten. Raften, bungeejumpen, kayakken noem het maar op. Iets wat ons wel aanspreekt, maar helaas onze portemonnee niet. Voor een uur raften betaal je 200 dollar p.p belachelijk. We hebben de stad verkend wat weer tussen een prachtig gebergte lag. Maaaar helaas hier hebben wij voor het eerst kennis mogen maken met de zandvlieg, niet wetende dat deze erger is als de vlieg in Australië.

Op naar de west coast! Het stuk van Nieuw Zeeland waar het, het meeste regent, maar ze zeggen ook wel het dat dit het mooiste gedeelte is van het hele land. Eenmaal aangekomen in Mount aspering National park mochten wij al genieten van het heerlijke grijze, regenachtige klimaat. Het heeft letterlijk de hele dag geregend en tja wat moet je dan. We aten maar een boterham in de auto als avondmaal en zetten de tent op in de regen, snel slapen en hopen dat het morgen een betere dag wordt en dat werd het. Hoe moet ik dit park nou weer omschrijven. Oeroude tropische regenwouden direct gelegen langs de ruige kust, Gletsjers, prachtige bergen, pancake rocks..

We hebben hier lange wandelingen gemaakt door de prachtige bergen, langs snelstromende watervallen, hebben twee grote wandelingen gemaakt naar de Fox glacier en de Frans Josef Glacier. PRACHTIG! Bezweet kwamen wij boven, maar het was gaaf, heel gaaf. Een ander hoogte punt waren de pancake rocks in het paparoa national park. Deze plakken rotsen die op elkaar gestapeld zijn, vandaar de naam pancake rocks staan midden op zee. Het was vloed, het moment om dit prachtige natuurverschijnsel te bewonderen. We hebben er denk ik wel een uur naar gekeken zo mooi was het. De ruige zee sloeg met tientallen kilometers tegen deze rotsformaties aan, op sommige punten spoot het water uit kleine gaten omhoog wat ons deed denken aan een gijzer. Ook hier wilde wij wel een nachtje verblijven. We gingen op onderzoek uit, zoals dat in Nieuw Zeeland heel makkelijk gaat, je rijd een straatje in en kijken waar je uitkomt. We kwamen op gravel road, ik ging op onderzoek uit of de regenplassen niet te diep waren en mijn super chauffeur bestuurde onze bolide. We vonden een mooie plek tussen de bergen alleen tijdens het berijden van ons avondmaal (in de regen) werden wij erop gewezen dat het niet verstandig is om hier te slapen ivm. grote regenval. Wanneer het hard regent staat binnen een korte tijd de weg 2, 3 meter onder water. Ooh nee, wegwezen hier dachten wij. Op een landweg vonden wij een redelijk plekje om gratis te kunnen slapen hopend dat het boerenland was.

We zijn nog verder omhoog gereden naar Karamea. Hier bevonden zich volgens de Lonely een van de mooiste grotten van Nieuw Zeeland. Na een ruige rit over grinwegen langs steil aflopende hellingen kwamen we aan bij het startpunt van alle wandelingen naar de verschillende grotten. We begonnen natuurlijk bij de langste, die zal ook wel het mooiste zijn, en ja, een juweeltje! Een uit lijmsteen gesleten grot zo groot dat ik hem maar niet helemaal op de camera kreeg. Er liep een rivier doorheen en konden de rivier volgen helemaal naar het einde. Ook de andere grotten waar juweeltjes waarvan eentje ik en helma denk ik nooit meer vergeten. Deze grotten waren voorledig verduisterd dus moest er een zaklamp aan te pas komen, jullie raden natuurlijk allemaal wel hoe dat is gegaan.

Tijdens het typen merk ik dat er steeds meer naar boven komt en het zo misschien wel een veel te lang verhaal wordt. Dus nog een kleine samenvatting van de laatste periode.

We hebben het noorden helemaal verkend. We heb een wandeling gemaakt in het abel tasman national park. Een ruig park gelegen aan het goudgele strand. Zijn hier een aantal uur gebleven en hebben daarna een stop gemaakt om te genieten van wederom een prachtig uitzicht. Tijdens de regen zijn we in een kwartier gerend naar de pupu Springs. Heet water wat uit de bodem komt waardoor je groot kleur verschil ziet op de plek waar het lava onder de bodem zit en het water borrelt omhoog. Twee daagjes bijgekomen op de camping en Nelson verkend. Vervolgens naar Marlbourough Sounds. Wat te vergelijken met Fjordland National park. Hier kon je een track doen van 75 km. We hebben aardig wat wandelingen afgelegd maar dit gaat ons te ver. We bekijken dit mooie plaatje wel van een mooi plekje in de bergen. We rijden nnaar Kaikoura, een leuk badplaatsje met een relaxte sfeer. We besluiten het stadje even in te gaan en wandelingen langs de kust met de hoop zeehonden te spotten. Ja daar zit er een op een rots, we lopen er voorzichtig naar toe, maar helaas onze voorgangers waren iets te enthousiast. We kopen nog wat nieuwe aas en vragen opnieuw advies in de wiswinkel voor het vangen forel, we hebben nieuwe hoop, vanavond eten we onze forel! Maar helaas, de forellen komen op de aas af, maar zwemmen toch angstvallig weg. We hebben hamner springs bezocht en onszelf getrakteerd op een spa, verschillende heet water baden in de openlucht. Of tenminste misschien heb ik mijzelf wel getrakteerd. Vik heeft de spa mee gebruikt als een zwembad, vond het nogal lastig om hier stil te zitten.. Haha we besluiten deze heerlijke dag af te sluiten met een camping. We halen wat bier, wijn, hapjes in de plaatselijke supermarkt en genieten na van deze dag.

Op naar Arthurs pass national park. Tijdens de weg hierna toe maar we een stop bij de castle hill village en de cave stream. Een cave voor gevorderde, we zijn nieuwsgierig. Ik trek mijn gympen aan met het idee dat het niet verstandig is om weer onderuit te gaan. Willen lopen van steile hellingen om wat extra kilometers te ontwijken, maar ook hier mag ik volledig onderuit gaan haha, ik blijf een beetje lomp he. Maar wauw wat een grot, midden in de grot een rivier. We lopen over de glibberige stenen om zo ver mogelijk in de grot te komen, maar besloten toch maar eens verstandig te zijn en terug te gaan, dit is niet helemaal voor ons weggelegd voordat als ons beeldmateriaal in het water ligt.
We komen aan in arthurs pass, weer een mooi gebergte, niet het mooiste tot nu toe, maar naar weer een zweterige wandeling komen wij aan bij een enorme waterval, prachtig! We besluiten dat dit beloond mag worden met een lekker waterijsje en gaan daarna opzoek naar een slaapplek. We vinden weer een leuke gratis plek langs een meer, waar nog aardig wat andere mensen overnachten. We maken ons avondmaaltje klaar en maken een kampvuur, slapen heerlijk en gaan morgen toch echt weer een poging wagen om een forel te vangen.

Nou jongens ik ga er nu echt een eind aan breien hoor. De helft is niet beschreven en in woorden niet uit te leggen hoe deze maand voor ons is weggeweest..
We krijgen terug op een geweldige, indrukwekkende, avontuurlijke maand. Waar dagen werden gevuld met de mooist denkbare/ongerepte natuur, gratis slaapplekken in de middle of nowhere, genieten in spa's, gletsjers, regen, zandvliegen, sneeuw, vissen, prachtige meren, enorme bergtoppen, kampvuurtjes maken, mensen ontmoeten en nog veel meer onvergetelijke dingen.

Nu een nachtje op de airport slapen en vliegen morgen richting Perth. Gehele nieuwe omgeving, nieuw avontuur, we hebben er zin in!
Hopelijk kunnen wij ook in deze tijd een baantje vinden.. We zullen zien.

Liefs van ons xx