Hopping
Door: Vikinatorres
Blijf op de hoogte en volg Helma
05 April 2014 | Indonesië, Jogjakarta
Van Bali naar Java met de bus. 16 uur zou de reis duren voor 20 euro. Op de dag voor vertrek ( 3 uur van te voren) vroeg iemand me wat onze plannen waren voor de rest van onze reis. Na mijn verhaal verteld te hebben kwam ik niet meer van haar af. Ze smeekte me met het vliegtuig te gaan in plaats van met de bus. Ik dacht dat het weer een of andere verkoop truc was en haar man werkte bij een vliegmaatschappij maar het was anders. In de bus waar wij mee zouden reizen zouden criminelen zitten en geldgekke Javanen. Zekere voor het onzekere, we vlogen de volgende dag om 8 uur vanaf Bali. Een flinke domper want is budget accepteert geen misser en dit was een flinke, we hadden namelijk ons hotel ook al geboekt.
Achter de schermen speelde al enige tijd wat af. Via, via, via zijn we in contact gekomen met Indonesiche mensen die op Java wonen en ons heel graag alles wilde laten zien. Zij zouden ons op komen halen op het treinstation in Solo, een stad 60 km van Yogyakarta waar wij zouden landen. Zo gezegd zo gedaan. Het vliegveld was niet groot en er stonden meer taxichauffeurs dan reizende mensen. Na 10x nee, nos, nyet en no gezegd te hebben kochten wij ons kaartje voor de trein. Vanaf dit moment voelden wij ons 1 op de 100.000. Op Java zijn niet zoveel blanken mensen en blanken mensen worden hier gezien als goden. Niet alleen de zon scheen vanaf dat moment op onze rug, ook duizenden ogen van Javanen die nog nooit een blanke toerist hadden gezien. Dus U kunt zich voorstellen hoe wij ons gevoeld hebben in de overvolle trein en een reis van een uur. Bij aankomst werden we meteen ontvangen door Amber en haar familie. We werden een beetje overdonderd want we wisten niet hoe ze er uitzagen en het ging allemaal heel snel! Amber kon nederlands praten dus dat was wel een hele opluchting. Met onze koffers in de achterbak en de toeter roodgloeiend gingen wij het 5 durende avontuur tegemoet.
Na een reis van 2 uur in de auto kwamen we bij een huis aan waar de familie van Amber en Harrie wonen. Deze familie kon geen nederlands praten dus communiceren was lastig maar met veel lachen en gebaren kwamen we heel ver. Meteen bij aankomst werden we naar de keuken geleid waar een heerlijke Indonesische maaltijd voor ons was gemaakt. Echt heerlijk! Na deze maaltijd en nog een gezellig uurtje reden we naar het huis van Amber. Ergens ver weg op het platteland van Java in een klein dorpje. Nadat we onze spullen hadden uitgepakt stelde Amber ons voor een rondje te gaan lopen door haar dorp. Dit was heel bijzonder want de mensen in dit dorp hadden nog nooit blanke mensen gezien. Wij waren de eerste toeristen in het dorp dus we hebben een stukje historie geschreven. Gapend werden we aangekeken en lachende kinderen volgden ons. Na deze wandeling kregen we een heerlijk maaltijd voorgeschoteld en zijn we naar bed toegegaan.
De volgende dag vertrokken we vroeg naar het plaatsje Solo zo'n 2 uur rijden. Hier zouden we Dasi gaan ontmoeten, een vriendin van Amber. Vanuit Solo zijn we naar Pramadam gegaan. Een hindoe tempel die lang geleden is gebouwd. Hier kwamen wij erachter dat het als toerist in Java allemaal wat duurder is. Toeristen moeten namelijk bij tempels door de 'Special Entrance' en betalen omgerekend 8x de normale prijs. Maar daar kregen we wel gratis koffie bij! Al gauw bleek dat de tempel niet de enige attractie was die middag, want er werden meer foto's van ons gemaakt dan de tempel. Na een uur te hebben rond gelopen zijn we verder gereden naar Yogyakarta. hier bevind zich het Paleis van de koning en het lekkerste en goedkoopste restaurant op Java. Vervolgens zijn we naar Malioboro Street gereden, een grote winkelstraat in Yogyakarta. Daar hebben we ook geslapen in een kleine Homestay.
De volgende dag zijn we naar een afgelegen strand gegaan, wat niet bekend is bij toeristen. Leuk om dit te zien en mee te maken! Ook hier werden wij uitgenodigd door een groepje oude, lachende vrouwen die ons uitnodigende om bij hen te komen zitten. Ook hier werden we weer overladen met eten, maar ja laten we eerlijk zijn daar hebben Helma en Viktor geen problemen mee. Na wat vertier om het strand zijn wij een tentje gaan zoeken om verse vis te gaan eten. De vissen lagen in mooie piepschuim bakken inclusief wat vliegen dus uitkiezen maar! Op de grond en met de handen hebben wij genoten van een heerlijk visje! Vanaf hier zijn wij 6 uur teruggereden naar het huis van Dasi, waar we ook twee nachtjes hebben geslapen. Het huis lag midden in de bergen in een verlaten dorpje, waar men enkel leeft van de landbouw. Ook hier werden we weer gastvrij ontvangen door de familie van Dasi. Hier is het normaal om je familieleden in huis te nemen wanneer ze niet meer zelfstandig kunnen leven. Het leuke daarvan is dat de moeder van Dasi nog iedere dag door haar zoon op de scooter naar haar eigen winkeltje wordt gebracht om te werken, een vrouw van ruim 80 jaar oud! We sliepen op stalen bed waarna we toch maar besloten op het 1 persoons matras op de grond te gaan slapen. De badkamer was ook iets waar we even aan moesten wennen. Een frans toilet waar niet door kon spoelen en geen douche, enkel een kraantje met een bakje eronder wat je over jezelf heen kon gooien. Wij besloten maar even geen douche te nemen aangezien wij inmiddels wel gewend zijn om een douche over te slaan. Helaas, maar heel lief van Dasi wilde ze perse voor een wat warm water koken zodat wij konden douchen. Wij besloten uit beleefdheid toch maar een 'douche' te nemen.. Het was vies maar wat hebben we gelachen! Vik gooide bij mij wat water over mn hoofd, ik bij vik en zo zagen we er toch een beetje 'fris' uit. Na alweer een overheerlijk indisch ontbijt met nasi goreng, tempe, tahou, eitjes en gewokte groente (ze hebben zo gelachen dat wij vertelde het heerlijk te vinden om een indisch ontbijt te krijgen ipv. brood met jam) gingen we naar ons volgende doel: een verlaten plekje in de bergen waar na zeggen een prachtig meer verscholen lag. Nou dit klopte, prachtig was het! De reis erna toe was geweldig, we reden door groene jungle, bergachtige gebieden, rijstvelden, thee plantjes en nog veel meer, hier in indonesie wordt werkelijk alles verbouwd! Na een grote wandeling hebben wij nog een klein tochtje met een speedboot gemaakt over het meer en zijn we, jawel weer gaan eten! Er mocht goed gegeten worden deze dagen haha. We hebben op een kleed konijnen sate gegeten wat al uren in de zon lag maar we hebben het overleefd. Daarna zijn we naar een thee plantage gegaan en daar hebben we wederom weer lekker gegeten en gedronken. Op het laatst stond op ons programma aapjes kijken. Het meest lachwekkende van de dag!
De volgende dag zijn we weer naar het huis gegaan van Amber en ons avontuur was bijna ten einde. Uiteraard werd voor ons weer heel veel heerlijks voorgeschoteld en zijn met een volle buik gaan slapen. We hebben in deze 5 dagen zoveel leuke dingen gezien, gedaan en heerlijk gegeten. Zonder Amber en Dasi en de familie hadden we dit nooit kunnen zien. We hebben het heel erg leuk gehad!!
Nadat we afscheid hadden genomen stond er alweer iets nieuws op het programma. Een bezoeker uit Nederland. Een Amerongse reiziger die ook een avontuur niet uit de weg kon gaan. We keken hier al weken naar uit en toen was daar het moment. Zoeken was geen probleem Jaap was de enige Westerse toerist die zenuwachtige om zich heen keek. Zoekend naar andere 2 Westerse toeristen. Na de emotionele hereniging pakten we de taxi naar ons hotel. Na het inchecken en het uitpakken van onze koffers/ tassen namen wij een heerlijke duik in het zwembad. Vooral Jaap was hier wel aan toe. Deze dag kwamen we erachter dat Bintang bier niet zo makkelijk te verkrijgen is op Java. Maar met wat moeite, bloed, zweet en tranen sloten wij de dag af met een Bintang. Ook maakte Jaap kennis met het Indonesische eten aan de overkant van het hotel in een straattent. Na wat gokken op de menu kaart kregen we toch wat lekkers op ons bord.
De volgende dag hebben we een prive chauffeur geboekt die ons naar het bekende Indrayanti beach zou brengen. Na een 2 uur durende rit kwamen we op een mooi strandje aan waar we genoten van het lekkere weer. Ook hier was bier moeilijk te verkrijgen dus dronken we uit een kokosnoot. Bier moest gehaald worden op de scooter. Na een heerlijke dag verbranding op het strand gingen we met het zand tussen onze tenen terug naar het hotel. We sloten de dag met goede gepsrekken en een heerlijke Bintang bier op het terras.
De dag hebben we het de ochtend en de middag rustig aan gedaan. Even relaxen bij het zwembad vonden wij wel een goed idee. Na het middag relaxen zijn we naar Malioboro gegaan om souveniers in te slaan voor het thuisfront. We vonden daar een van de weinige lekkere restaurantjes. Hier hebben we heerlijk gegrilde vis gegeten met uitzicht op de drukke winkelstraat. We sloten de avond weer af op ons vaste stekkie met een Bintang bier.
Het beviel ons zo goed in dit hotel dat we graag de laatste 4 nachten bij wilde boeken. Maar omdat het in het weekend altijd druk is moesten wij ons voor 1 nacht verplaatsen naar een ander hotel. Tja, dit zijn de consequenties voor het leven in het nu. Maar een ander hotel is zeker geen straf want er zijn er hier genoeg. Weer bepakt en bezakt zetten wij weer onze koers in naar het andere hotel. Leuk, weer een nieuwe omgeving. Papa en ik gingen op verkenningstocht uit. Hier over straat lopen is al een belevenis op zich. Nadat papa wat foto's had gemaakt met de lokale bevolking en wij wat antiek winkeltjes hadden bezocht gingen wij terug naar het hotel. We wilde graag naar het Kraton paleis, we kwamen erachter dat deze al gesloten was dus besloten in een bar wat hapjes en drankjes te nuttigen. Vanuit hier zijn wij naar het restaurant gegaan waar de lievelingsgerechten van de koning worden geserveerd. Nee niet per auto, maar per tuctuc. Na goed onderhandelen en niet opgelicht te worden gingen wij het drukke verkeer in. Papa voorap, viktor en ik volgende in de andere tuctuc. Bang om elkaar uit het oog te verliezen, maar gelukkig kwamen wij veilig op de plek van bestemming. Overheerlijk hebben wij hier gegeten! Enigste nadeel was, dat het gerecht van Viktor maar niet kwam. Na lang wachten, besloten papa en ik maar vast wat te eten. Nou dit duurde toch wel heel lang, even vragen aan de bediening, toen kwamen we erachter dat papa aan de maaltijd van Viktor zat. Wederom weer hard gelachen en weer snel een nieuwe maaltijd besteld.
De volgende dag weer onze koffers/tassen gepakt en weer terug naar ons andere hotel (jaja papa heeft kennis mogen maken met ons bakcpack leven). We hebben deze dag het Kraton paleis bezocht, een water castle en de plaatselijke markt bezocht. We hebben onze ogen uitgekeken naar een lange ritsen scooters inclusief knalpijpen die graag kenbaar willen maken naar welke politieke partij hen voorkeur uitgaat. Naar wat gehoorbeschadiging en een taxi gevonden te hebben in de drukte besloten wij dat het wel tijd was voor wat ontspanning. Ook deze avond, lopend langs de drukke weg opzoek naar een restaurant, maar wederom weer iets leuks gevonden. Zo zie je maar altijd komt altijd op zijn pootjes terecht!
De volgende dag zijn we met een auto inclusief onze 'engelssprekende' guide richting borobudor gereden. De grootste hindoe tempel en 1 van de 7 wereldwonderen mochten wij aan ons lijstje toevoegen. Wat prachtig om dit gezien te mogen hebben! Wij persoonlijk vonden dit 1 van de meest indrukwekkende gebouwen die wij ooit hebben gezien. Na een lange rits verkooplieden omzeild te hebben vervolgde wij onze reis naar de Merapi Vulkaan. Een paar dagen terug was er een kleine eruptie geweest maar gek genoeg kwamen wij bij een enorm groen gebergte aan. Het was niet heel helder dus de top niet kunnen zien, maar wederom prachtig. Nog even een duik genomen, gedoucht en op naar het restaurant wat viktor en ik hadden opgezocht op Internet. Eenmaal aangekomen bleek deze helaas dicht te zijn op maandag. Oke geen nood aan de man. Na een uur zoeken, geen restaurant kunnen vinden besloten we toch maar een taxi te pakken richting warung Special Sambal. Ook hier sprak het personeel geen woord engels dus gokten we maar wat van de menu kaart, maar dit bleek geen verkeerde keus. We kregen in kleine bakjes allerlei Indonesische hapjes voorgeschoteld, heerlijk! We aten van een bananenblad en bestek/opscheplepels kennen ze hier ook niet dus lekker met onze handen genoten wij van onze maaltijd. we sloten de avond af op onze vastte stekke en bepraten de dag nog eens door, alle indrukken, belevenissen.
De volgende dag besloten we toch nog een strandje mee te pikken. We huurde onze standaard chauffeur in om ons weer naar een paar mooie stranden te brengen. Na een prachtige weg langs jungle en rijstvelden kwamen wij aan bij het eerste strandje. alweer de enige blanken, dus ogen voelde je in je rug branden. Je moest een snel stromend riviertje oversteken om bij de zee te komen. Viktor en papa verkende het strand tot in de puntjes. Vaak was ik ze even kwijt en dan zag ik weer bij lokale vissers staan of tussen grote rotsen opzoek naar nieuw avontuur. Ja dit strand was niet vergelijken met de Costa del sol. We vervolgde onze weg naar een ander strand waar de lokale bevolking druk opzoek was naar zee egels omdat het eb was. Ja Viktor en papa gingen even een kijkje nemen en konden mij achteraf precies vertellen hoe een zee egel hier wordt bereidt. We sloten deze geweldige week af in een geweldig javaans restaurant met op de achtergrond een live band wat traditionele muziek liet horen. We genoten van de overheerlijke Indonesische gerechten, gezellige gesprekken en bespraken de afgelopen week nog eens goed na. En ja ik had mijn eerste wijntje sinds weken wat ook dat is hier moeilijk te verkrijgen, maar ik genoot extra van mijn franse chardonnay!
De laatste dag is aangebroken, onze Amerongse reiziger vliegt vandaag naar huis. Wat gaat de tijd toch snel als je het zo naar je zin hebt! We genoen nog eenmaal van het overheerlijke ontbijt, het Indonesische hoekje waar papa en Viktor iedere dag trouw te vinden waren.
De laatste dag hebben we aan het zwembad gelegen en nog een souvenirtje bemachtigd, bananen plant bladeren. Voor thuis! Jaap nam nog een laatste kijk bij zijn vrienden op de bouwplaats.
Toen was het zover, we moesten weer afscheid nemen. Maar deze keer niet voor lange tijd maar voor 2 weken. Maar gedag zeggen na zo'n leuke week blijft lastig.
Daar zaten we dan op ons vaste stekkie in het hotel maar nu zonder Jaap/papa. Raar moment was dat.. En zo zijn er nog veel momenten geweest dat wij even terug dachten aan deze geweldige week.
Maar onze toch wel gelaten stemming werd opgeschrikt door een aardbeving. Voor een paar seconden voelde wij de grond onder ons trillen, hard trillen en schuiven. We keken elkaar verschrikt aan, weg uit dit grote gebouw! Ik natuurlijk meer verschrikt als Viktor rende naar het personeel. Deze wisten wij enig sinds gerust te stellen, maar ik maakte me natuurlijk ook zorgen om Papa. Net afscheid genomen en nu dit..
Eenmaal op de kamer kregen we te maken met de volgende aardbevingen, weer liepen we naar beneden wachtend op de volgende schok, maar deze bleef uit. Deze nacht nog een aantal bevingen gevoeld, maar het ergste zou volgens zeggen de volgende dag komen tussen 07.00 en 09.00. Er lag een brief onder de deur van het hotel dat we uit de buurt van stranden moesten blijven ivm. een mogelijke tsunami en ook was er weer een grote kans dat er een vulkaan zou uitbarsten. Maar gelukkig kunnen we nu zeggen dat alles enorm is mee gevallen en vooral ik niet meer bang ben.
Papa/Jaap nogmaals bedankt voor deze onvergetelijke week. We hebben genoten van iedere minuut en we zullen nooit vergeten dat je ons op bent komen zoeken. Iets wat onze reis nog mooier heeft gemaakt!!
Maandag ochtend vliegen we terug naar Bali om te gaan genieten en relaxen van onze laatste paar dagen van deze werkelijk onvergetelijke reis. We hebben nu al vaak momenten dat we tegen elkaar zeggen wist je nog toen.. die geweldige dag of juist die rot dag.. Maar goed we sluiten af en over een aantal dagen zullen wij ons eindverslagje gaan maken.. Ooh nee!
Heel veel liefs voor iedereen
Achter de schermen speelde al enige tijd wat af. Via, via, via zijn we in contact gekomen met Indonesiche mensen die op Java wonen en ons heel graag alles wilde laten zien. Zij zouden ons op komen halen op het treinstation in Solo, een stad 60 km van Yogyakarta waar wij zouden landen. Zo gezegd zo gedaan. Het vliegveld was niet groot en er stonden meer taxichauffeurs dan reizende mensen. Na 10x nee, nos, nyet en no gezegd te hebben kochten wij ons kaartje voor de trein. Vanaf dit moment voelden wij ons 1 op de 100.000. Op Java zijn niet zoveel blanken mensen en blanken mensen worden hier gezien als goden. Niet alleen de zon scheen vanaf dat moment op onze rug, ook duizenden ogen van Javanen die nog nooit een blanke toerist hadden gezien. Dus U kunt zich voorstellen hoe wij ons gevoeld hebben in de overvolle trein en een reis van een uur. Bij aankomst werden we meteen ontvangen door Amber en haar familie. We werden een beetje overdonderd want we wisten niet hoe ze er uitzagen en het ging allemaal heel snel! Amber kon nederlands praten dus dat was wel een hele opluchting. Met onze koffers in de achterbak en de toeter roodgloeiend gingen wij het 5 durende avontuur tegemoet.
Na een reis van 2 uur in de auto kwamen we bij een huis aan waar de familie van Amber en Harrie wonen. Deze familie kon geen nederlands praten dus communiceren was lastig maar met veel lachen en gebaren kwamen we heel ver. Meteen bij aankomst werden we naar de keuken geleid waar een heerlijke Indonesische maaltijd voor ons was gemaakt. Echt heerlijk! Na deze maaltijd en nog een gezellig uurtje reden we naar het huis van Amber. Ergens ver weg op het platteland van Java in een klein dorpje. Nadat we onze spullen hadden uitgepakt stelde Amber ons voor een rondje te gaan lopen door haar dorp. Dit was heel bijzonder want de mensen in dit dorp hadden nog nooit blanke mensen gezien. Wij waren de eerste toeristen in het dorp dus we hebben een stukje historie geschreven. Gapend werden we aangekeken en lachende kinderen volgden ons. Na deze wandeling kregen we een heerlijk maaltijd voorgeschoteld en zijn we naar bed toegegaan.
De volgende dag vertrokken we vroeg naar het plaatsje Solo zo'n 2 uur rijden. Hier zouden we Dasi gaan ontmoeten, een vriendin van Amber. Vanuit Solo zijn we naar Pramadam gegaan. Een hindoe tempel die lang geleden is gebouwd. Hier kwamen wij erachter dat het als toerist in Java allemaal wat duurder is. Toeristen moeten namelijk bij tempels door de 'Special Entrance' en betalen omgerekend 8x de normale prijs. Maar daar kregen we wel gratis koffie bij! Al gauw bleek dat de tempel niet de enige attractie was die middag, want er werden meer foto's van ons gemaakt dan de tempel. Na een uur te hebben rond gelopen zijn we verder gereden naar Yogyakarta. hier bevind zich het Paleis van de koning en het lekkerste en goedkoopste restaurant op Java. Vervolgens zijn we naar Malioboro Street gereden, een grote winkelstraat in Yogyakarta. Daar hebben we ook geslapen in een kleine Homestay.
De volgende dag zijn we naar een afgelegen strand gegaan, wat niet bekend is bij toeristen. Leuk om dit te zien en mee te maken! Ook hier werden wij uitgenodigd door een groepje oude, lachende vrouwen die ons uitnodigende om bij hen te komen zitten. Ook hier werden we weer overladen met eten, maar ja laten we eerlijk zijn daar hebben Helma en Viktor geen problemen mee. Na wat vertier om het strand zijn wij een tentje gaan zoeken om verse vis te gaan eten. De vissen lagen in mooie piepschuim bakken inclusief wat vliegen dus uitkiezen maar! Op de grond en met de handen hebben wij genoten van een heerlijk visje! Vanaf hier zijn wij 6 uur teruggereden naar het huis van Dasi, waar we ook twee nachtjes hebben geslapen. Het huis lag midden in de bergen in een verlaten dorpje, waar men enkel leeft van de landbouw. Ook hier werden we weer gastvrij ontvangen door de familie van Dasi. Hier is het normaal om je familieleden in huis te nemen wanneer ze niet meer zelfstandig kunnen leven. Het leuke daarvan is dat de moeder van Dasi nog iedere dag door haar zoon op de scooter naar haar eigen winkeltje wordt gebracht om te werken, een vrouw van ruim 80 jaar oud! We sliepen op stalen bed waarna we toch maar besloten op het 1 persoons matras op de grond te gaan slapen. De badkamer was ook iets waar we even aan moesten wennen. Een frans toilet waar niet door kon spoelen en geen douche, enkel een kraantje met een bakje eronder wat je over jezelf heen kon gooien. Wij besloten maar even geen douche te nemen aangezien wij inmiddels wel gewend zijn om een douche over te slaan. Helaas, maar heel lief van Dasi wilde ze perse voor een wat warm water koken zodat wij konden douchen. Wij besloten uit beleefdheid toch maar een 'douche' te nemen.. Het was vies maar wat hebben we gelachen! Vik gooide bij mij wat water over mn hoofd, ik bij vik en zo zagen we er toch een beetje 'fris' uit. Na alweer een overheerlijk indisch ontbijt met nasi goreng, tempe, tahou, eitjes en gewokte groente (ze hebben zo gelachen dat wij vertelde het heerlijk te vinden om een indisch ontbijt te krijgen ipv. brood met jam) gingen we naar ons volgende doel: een verlaten plekje in de bergen waar na zeggen een prachtig meer verscholen lag. Nou dit klopte, prachtig was het! De reis erna toe was geweldig, we reden door groene jungle, bergachtige gebieden, rijstvelden, thee plantjes en nog veel meer, hier in indonesie wordt werkelijk alles verbouwd! Na een grote wandeling hebben wij nog een klein tochtje met een speedboot gemaakt over het meer en zijn we, jawel weer gaan eten! Er mocht goed gegeten worden deze dagen haha. We hebben op een kleed konijnen sate gegeten wat al uren in de zon lag maar we hebben het overleefd. Daarna zijn we naar een thee plantage gegaan en daar hebben we wederom weer lekker gegeten en gedronken. Op het laatst stond op ons programma aapjes kijken. Het meest lachwekkende van de dag!
De volgende dag zijn we weer naar het huis gegaan van Amber en ons avontuur was bijna ten einde. Uiteraard werd voor ons weer heel veel heerlijks voorgeschoteld en zijn met een volle buik gaan slapen. We hebben in deze 5 dagen zoveel leuke dingen gezien, gedaan en heerlijk gegeten. Zonder Amber en Dasi en de familie hadden we dit nooit kunnen zien. We hebben het heel erg leuk gehad!!
Nadat we afscheid hadden genomen stond er alweer iets nieuws op het programma. Een bezoeker uit Nederland. Een Amerongse reiziger die ook een avontuur niet uit de weg kon gaan. We keken hier al weken naar uit en toen was daar het moment. Zoeken was geen probleem Jaap was de enige Westerse toerist die zenuwachtige om zich heen keek. Zoekend naar andere 2 Westerse toeristen. Na de emotionele hereniging pakten we de taxi naar ons hotel. Na het inchecken en het uitpakken van onze koffers/ tassen namen wij een heerlijke duik in het zwembad. Vooral Jaap was hier wel aan toe. Deze dag kwamen we erachter dat Bintang bier niet zo makkelijk te verkrijgen is op Java. Maar met wat moeite, bloed, zweet en tranen sloten wij de dag af met een Bintang. Ook maakte Jaap kennis met het Indonesische eten aan de overkant van het hotel in een straattent. Na wat gokken op de menu kaart kregen we toch wat lekkers op ons bord.
De volgende dag hebben we een prive chauffeur geboekt die ons naar het bekende Indrayanti beach zou brengen. Na een 2 uur durende rit kwamen we op een mooi strandje aan waar we genoten van het lekkere weer. Ook hier was bier moeilijk te verkrijgen dus dronken we uit een kokosnoot. Bier moest gehaald worden op de scooter. Na een heerlijke dag verbranding op het strand gingen we met het zand tussen onze tenen terug naar het hotel. We sloten de dag met goede gepsrekken en een heerlijke Bintang bier op het terras.
De dag hebben we het de ochtend en de middag rustig aan gedaan. Even relaxen bij het zwembad vonden wij wel een goed idee. Na het middag relaxen zijn we naar Malioboro gegaan om souveniers in te slaan voor het thuisfront. We vonden daar een van de weinige lekkere restaurantjes. Hier hebben we heerlijk gegrilde vis gegeten met uitzicht op de drukke winkelstraat. We sloten de avond weer af op ons vaste stekkie met een Bintang bier.
Het beviel ons zo goed in dit hotel dat we graag de laatste 4 nachten bij wilde boeken. Maar omdat het in het weekend altijd druk is moesten wij ons voor 1 nacht verplaatsen naar een ander hotel. Tja, dit zijn de consequenties voor het leven in het nu. Maar een ander hotel is zeker geen straf want er zijn er hier genoeg. Weer bepakt en bezakt zetten wij weer onze koers in naar het andere hotel. Leuk, weer een nieuwe omgeving. Papa en ik gingen op verkenningstocht uit. Hier over straat lopen is al een belevenis op zich. Nadat papa wat foto's had gemaakt met de lokale bevolking en wij wat antiek winkeltjes hadden bezocht gingen wij terug naar het hotel. We wilde graag naar het Kraton paleis, we kwamen erachter dat deze al gesloten was dus besloten in een bar wat hapjes en drankjes te nuttigen. Vanuit hier zijn wij naar het restaurant gegaan waar de lievelingsgerechten van de koning worden geserveerd. Nee niet per auto, maar per tuctuc. Na goed onderhandelen en niet opgelicht te worden gingen wij het drukke verkeer in. Papa voorap, viktor en ik volgende in de andere tuctuc. Bang om elkaar uit het oog te verliezen, maar gelukkig kwamen wij veilig op de plek van bestemming. Overheerlijk hebben wij hier gegeten! Enigste nadeel was, dat het gerecht van Viktor maar niet kwam. Na lang wachten, besloten papa en ik maar vast wat te eten. Nou dit duurde toch wel heel lang, even vragen aan de bediening, toen kwamen we erachter dat papa aan de maaltijd van Viktor zat. Wederom weer hard gelachen en weer snel een nieuwe maaltijd besteld.
De volgende dag weer onze koffers/tassen gepakt en weer terug naar ons andere hotel (jaja papa heeft kennis mogen maken met ons bakcpack leven). We hebben deze dag het Kraton paleis bezocht, een water castle en de plaatselijke markt bezocht. We hebben onze ogen uitgekeken naar een lange ritsen scooters inclusief knalpijpen die graag kenbaar willen maken naar welke politieke partij hen voorkeur uitgaat. Naar wat gehoorbeschadiging en een taxi gevonden te hebben in de drukte besloten wij dat het wel tijd was voor wat ontspanning. Ook deze avond, lopend langs de drukke weg opzoek naar een restaurant, maar wederom weer iets leuks gevonden. Zo zie je maar altijd komt altijd op zijn pootjes terecht!
De volgende dag zijn we met een auto inclusief onze 'engelssprekende' guide richting borobudor gereden. De grootste hindoe tempel en 1 van de 7 wereldwonderen mochten wij aan ons lijstje toevoegen. Wat prachtig om dit gezien te mogen hebben! Wij persoonlijk vonden dit 1 van de meest indrukwekkende gebouwen die wij ooit hebben gezien. Na een lange rits verkooplieden omzeild te hebben vervolgde wij onze reis naar de Merapi Vulkaan. Een paar dagen terug was er een kleine eruptie geweest maar gek genoeg kwamen wij bij een enorm groen gebergte aan. Het was niet heel helder dus de top niet kunnen zien, maar wederom prachtig. Nog even een duik genomen, gedoucht en op naar het restaurant wat viktor en ik hadden opgezocht op Internet. Eenmaal aangekomen bleek deze helaas dicht te zijn op maandag. Oke geen nood aan de man. Na een uur zoeken, geen restaurant kunnen vinden besloten we toch maar een taxi te pakken richting warung Special Sambal. Ook hier sprak het personeel geen woord engels dus gokten we maar wat van de menu kaart, maar dit bleek geen verkeerde keus. We kregen in kleine bakjes allerlei Indonesische hapjes voorgeschoteld, heerlijk! We aten van een bananenblad en bestek/opscheplepels kennen ze hier ook niet dus lekker met onze handen genoten wij van onze maaltijd. we sloten de avond af op onze vastte stekke en bepraten de dag nog eens door, alle indrukken, belevenissen.
De volgende dag besloten we toch nog een strandje mee te pikken. We huurde onze standaard chauffeur in om ons weer naar een paar mooie stranden te brengen. Na een prachtige weg langs jungle en rijstvelden kwamen wij aan bij het eerste strandje. alweer de enige blanken, dus ogen voelde je in je rug branden. Je moest een snel stromend riviertje oversteken om bij de zee te komen. Viktor en papa verkende het strand tot in de puntjes. Vaak was ik ze even kwijt en dan zag ik weer bij lokale vissers staan of tussen grote rotsen opzoek naar nieuw avontuur. Ja dit strand was niet vergelijken met de Costa del sol. We vervolgde onze weg naar een ander strand waar de lokale bevolking druk opzoek was naar zee egels omdat het eb was. Ja Viktor en papa gingen even een kijkje nemen en konden mij achteraf precies vertellen hoe een zee egel hier wordt bereidt. We sloten deze geweldige week af in een geweldig javaans restaurant met op de achtergrond een live band wat traditionele muziek liet horen. We genoten van de overheerlijke Indonesische gerechten, gezellige gesprekken en bespraken de afgelopen week nog eens goed na. En ja ik had mijn eerste wijntje sinds weken wat ook dat is hier moeilijk te verkrijgen, maar ik genoot extra van mijn franse chardonnay!
De laatste dag is aangebroken, onze Amerongse reiziger vliegt vandaag naar huis. Wat gaat de tijd toch snel als je het zo naar je zin hebt! We genoen nog eenmaal van het overheerlijke ontbijt, het Indonesische hoekje waar papa en Viktor iedere dag trouw te vinden waren.
De laatste dag hebben we aan het zwembad gelegen en nog een souvenirtje bemachtigd, bananen plant bladeren. Voor thuis! Jaap nam nog een laatste kijk bij zijn vrienden op de bouwplaats.
Toen was het zover, we moesten weer afscheid nemen. Maar deze keer niet voor lange tijd maar voor 2 weken. Maar gedag zeggen na zo'n leuke week blijft lastig.
Daar zaten we dan op ons vaste stekkie in het hotel maar nu zonder Jaap/papa. Raar moment was dat.. En zo zijn er nog veel momenten geweest dat wij even terug dachten aan deze geweldige week.
Maar onze toch wel gelaten stemming werd opgeschrikt door een aardbeving. Voor een paar seconden voelde wij de grond onder ons trillen, hard trillen en schuiven. We keken elkaar verschrikt aan, weg uit dit grote gebouw! Ik natuurlijk meer verschrikt als Viktor rende naar het personeel. Deze wisten wij enig sinds gerust te stellen, maar ik maakte me natuurlijk ook zorgen om Papa. Net afscheid genomen en nu dit..
Eenmaal op de kamer kregen we te maken met de volgende aardbevingen, weer liepen we naar beneden wachtend op de volgende schok, maar deze bleef uit. Deze nacht nog een aantal bevingen gevoeld, maar het ergste zou volgens zeggen de volgende dag komen tussen 07.00 en 09.00. Er lag een brief onder de deur van het hotel dat we uit de buurt van stranden moesten blijven ivm. een mogelijke tsunami en ook was er weer een grote kans dat er een vulkaan zou uitbarsten. Maar gelukkig kunnen we nu zeggen dat alles enorm is mee gevallen en vooral ik niet meer bang ben.
Papa/Jaap nogmaals bedankt voor deze onvergetelijke week. We hebben genoten van iedere minuut en we zullen nooit vergeten dat je ons op bent komen zoeken. Iets wat onze reis nog mooier heeft gemaakt!!
Maandag ochtend vliegen we terug naar Bali om te gaan genieten en relaxen van onze laatste paar dagen van deze werkelijk onvergetelijke reis. We hebben nu al vaak momenten dat we tegen elkaar zeggen wist je nog toen.. die geweldige dag of juist die rot dag.. Maar goed we sluiten af en over een aantal dagen zullen wij ons eindverslagje gaan maken.. Ooh nee!
Heel veel liefs voor iedereen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
