Na regen komt zonneschijn
Door: Viktor Smits
Blijf op de hoogte en volg Helma
12 December 2013 | Australië, Torquay
Nu al verder dan verwacht. Niks is zeker.
Nadat wij de laatste 10 kilometer van het verwarmde asfalt van de outback hadden verlaten, kwamen wij aan bij de laatste etappe. Port Augusta, het begin en eindpunt van de verwoestende outback. Voor ons het begin van een nieuwe reis.
Port Augusta, voor velen een woonplaats, maar voor ons slechts een tussenstop. Deze avond hebben wij gevierd dat wij terug waren in de bewoonde wereld. Met bier en wijn en een lekkere maaltijd hebben wij het hoofdstuk outback afgesloten. De volgende dag werden wij wakker in een nieuw klimaat. Of noem het gewenning. Van 35 graden naar 15 graden is een hele stap. Slippers en shirts werden ingeruild voor schoenen en wollen truien. Wij vervolgde onze reis naar het zuiden hopend op warmer weer. Met de Lonely Planet op pagina 705 en TomHelma reden wij naar een volgende camping plek. Alford, een dorp nog kleiner als Amerongen, met een gratis overnachting. Dit was nieuw voor ons. Een gratis camping plek midden in een dorp? We waren blij dat er nog een camper was, niet wetende wat ons de volgende dag te wachten stond. Mallala, een bijzondere plek, een plek waar wij nog vaak terug zijn gekomen. Niet omdat het zo mooi was, nee omdat het gratis was, het meest aantrekkelijke van Mallala. Mallala ligt zo'n 50 kilometer van de bruisende stad Adelaide. In dit nietige dorp bevond zich een mini supermarkt, met prijzen nog hoger als de hoogste golven in Australie, hoog! Ook de drankwinkel kon er wat van, die maakte misbruik van de lage aantal inwoners en de hoge aantal backpackers. Met onze beurs in de hand, en onze tent gesetteld konden wij nog wel genieten van een mooi potje cricket.
Adelaide was ons doel, dus daar kwamen wij dan ook de volgende dag aan. De stad waar wij mijn verjaardag zouden vieren, de stad waar onze pakketten aan zouden komen. Wat moet ik vertellen? Een fantastische stad, de Festival State. In deze stad wordt in de zomer meer festivals georganiseerd als in een jaar in Nederland. Bij aankomst maakten wij als kennis met het eerste festival, een Volkswagen festival. Dit festival werd gehouden op een groen stukje gras, wat voor ons al een feest was omdat wij al in tijden geen groen grassprietje hadden gezien. Op zoek naar een stukje historie van mijn jeugd naar de Volkswagen GTI. Deze hebben wij helaas niet kunnen vinden. Na onze eerste verkenningstocht van de stad kwamen wij uit op een mooi stukje strand. Twijfelend om onze handdoek op het zand uit te gooien of op het gras van de boulevard, dit was de moeilijkste beslissing van de dag. Na een korte inspirerende wandeling over de rijke boulevard van Adelaide besloten wij ook maar eens gek te doen. Een prachtige camping midden in de stad, met 10 ringbanen en druk verkeer kwamen wij daar 2 uren later aan. 38 dollar stond er op de kassabon van de camping, de duurste tot nu toe. Maar het was het allemaal waard. Een wasbeurt, een heerlijke douche en een avond zonder vliegen, dat zou toch iedereen doen?
Openslaand op pagina 774 van de Lonely Planet zagen wij dat we een hoofdstuk hadden overgeslagen. Een hoofdstuk over de York Peninsula, pagina 773 stond in dik gedrukte worden; Innis fail national park. Een park in het zuidelijk puntje van York Peninsula, 300 km van Adelaide, 100 km van Alford. Met de auto met een kilometerstand van ondertussen 278000 kilometer tuften wij terug door de droge grasvelden van South Australia met een overnachting in niemandsdorp Maitland. Vanaf deze dag zette ik mijn trainingssessies voort. Deze verrichte ik al enige tijd in het oosten van het land, maar werd ruw gestaakt door de warme avonden. Nog 100 kilometer rijden naar een lang geleden national park aan zee. Een park met entree kosten, nieuwe plannen werden gesmeden. Een envelop moest ingevuld worden met een 10 dollarbriefje, maar die vergaten wij in de brievenbus te doen, geniaal! Met ons gevulde envelopje onder het autoraam betraden wij het Innis Fail park. Het park bestond uit mooie uitzichtpunten vanuit allerlei hoeken met als toetje over de weg slingerende emu's. Als u niet weet wat dat zijn, google het. Op weg naar het laatste uitzicht punt lag er op de weg een palmtak. Snel veranderende dit in een woeste giftige slang van 2 meter lang, zo zwart als de donkere nachten in de outback. Met piepende remmen, snel graaiende handen naar mobiels, go pro camera en foto camera waren wij al te laat. Was het de snelle slang of was het de uitgebreide keuze van foto camera's, ik weet het niet.
Dichterbij komend van 3 december, de dag waar het allemaal om draaide dit jaar, mijn verjaardag. Nog nooit vierde ik mijn verjaardag zo ver van vrienden en familie, maar mijn continue trillende mobiel met felicitaties van iedereen maakte veel goed. Het idee was een verassende dag uit in Adelaide, maar al snel kwam ik achter de ideeën van mijn slechte lieve acteur, Helma Pit. Daar was niet veel voor nodig. Met een overnachting op een voor ons luxe camping begon de dag goed met vers brood, nutella, pindakaas en een gekookt ei. Na het verorberen van deze luxe vervolgde wij ons naar het Adelaide Zoo. Een dierentuin vol exocitische dieren en brullende apen. Na de dierentuin gingen wij opzoek naar de heilige graal, Jupiler. Na een lange zoektocht bereikten wij een Belgische café, maar het mocht niet zo zijn. In plaats van een Jupiler werd ik getroost met een halve liter Heineken op een druk terras! Bijna net zo goed! Tapas, dat was het hoofdgesprek op het terras, daar verlangde wij al lang naar.
En ook het casino spookte door ons hoofd. Na een lange wandeling en een heerlijke maaltijd bij een tapas restaurant naderde het einde van deze prachtige dag, het Casino. Hier hebben wij nog gelachen en genoten en kwamen lachend naar buiten, niet van de winst maar van geluk!
4 december 2013, 22 jaar oud en nog steeds verzot op kleine dieren. Cleland, een stuk bos omring met hekken, bewoond met dieren. Kangoeroes, kualas, buidelratten en pelikanen maakten de paden onveilig. Met een zakje voer in onze handen, met kangoeroes in onze nek waanden wij ons door dit prachtige park. Na een aai over de bol van een Kuala, een grauw van een dingo en moordlustige slangen vervolgden wij onze reis door naar het verdere zuiden. De Adelaide Hills. Een prachtig berglandschap begroeid met wijngaarden. Hills is een woord wat ons tegenwoordig rillingen bezorgd. En onze auto rook bezorgd. Noem het mysterieus, of techniek, op hellingen rookt de motor, op vlaktes rijdt hij vlekkeloos.
Onze volgende bestemming bracht mij hoop, Victor Harbour. Door de boeken beschreven als top bestemming, vanuit ons oogpunt een dorp voor oude lui. Snel weg dus. Op weg naar een reparateur, U leest het goed, een reparateur. Mijn surfboard heeft al veel geleden door het vele malen uitpakken van de auto ( door Helma) en inpakken. We kwamen terecht bij een kleine man met veel kunde. Binnen 2 uur was mijn board gerepareerd en heb ik een les surfboard maken gekregen, 2 vliegen in 1 klap.
Vanaf dat punt staan er nog 3 hoogtepunten op de lijst, waarvan de Naracoort Caves de eerste was. Deze uit limestone gesleepte grotten door de jaren heen gaven een beeld van de historie van die plek. Met fossielen van vele jaren geleden van griezelige, grote uit de kluit gewassen dieren was dit een enorme belevenis.
Op nummer 2 stond het grampians national park, een park dat wij nooit zullen vergeten, positief en negatief. Wij kwamen aan bij prachtige watervallen na een lange dag rijden en uitgeput van het vechten tegen het irritante, zoemende vochtzuigende insect, de vlieg. Hier kan ik veel woorden aan vuil maken maar dat bespaar ik U. Een door verstoorde overnachting door donderend onweer uit de dallen van de Grampians Park, moesten wij de volgende ochtend op de vlucht voor een ranger, we zijn ontkomen. Na een ontbijt met uitzicht op grazende kangoeroes gingen wij naar het hoogtepunt van het park. Dit was ook echt het hoogste punt want bij het bereiken van de top met top uitzicht konden wij niet verder kijken dan 2 meter. Mist, nog nooit heeft mij dat belemmerd tot iets, tot nu toe. We daalde terug uit de bergen van de Grampians Park met een nieuw uitzicht in het verschiet, de road der roaden, de Great Ocean Road.
Deze weg beginnend bij Portland, eindigend waar we nu zijn, Torquay, biedt deze weg een van de mooiste uitzichten van Australie. Het begon allemaal in Portland. Op pagina 551 van de Lonely Planet, een wandeling van dik 2 uur met een hoge graad. Deze wandeling bracht ons samen met een kolonie van Australische en Nieuw Zeelandse zeehonden. Ook deze konden wij nu op onze lijst zetten. De Great Ocean Road leidde ons na een aantal gratis overnachtingen langs een lange reeks uit het water rijzende rotsen. Na 5 zijn uitgestapt uit onze uitgeputte Subaru Liberty kwamen wij uit bij de Twelve Apostlee. Waarvan de naam een groot mysterie is want er zijn er maar 8. In woorden niet te beschrijven maar met foto's wel( check mijn Facebook). Op onze terug weg zagen wij foto schietende Chinezen omhoog kijken. Dat is altijd kets bijzonders. In de kale ecalyptisch bomen zagen wij grazende kualas, in het wild, ook deze konden wij weer op de lijst der dieren gezet worden.
Dit was het dan weer, wordt vervolgd......
Nadat wij de laatste 10 kilometer van het verwarmde asfalt van de outback hadden verlaten, kwamen wij aan bij de laatste etappe. Port Augusta, het begin en eindpunt van de verwoestende outback. Voor ons het begin van een nieuwe reis.
Port Augusta, voor velen een woonplaats, maar voor ons slechts een tussenstop. Deze avond hebben wij gevierd dat wij terug waren in de bewoonde wereld. Met bier en wijn en een lekkere maaltijd hebben wij het hoofdstuk outback afgesloten. De volgende dag werden wij wakker in een nieuw klimaat. Of noem het gewenning. Van 35 graden naar 15 graden is een hele stap. Slippers en shirts werden ingeruild voor schoenen en wollen truien. Wij vervolgde onze reis naar het zuiden hopend op warmer weer. Met de Lonely Planet op pagina 705 en TomHelma reden wij naar een volgende camping plek. Alford, een dorp nog kleiner als Amerongen, met een gratis overnachting. Dit was nieuw voor ons. Een gratis camping plek midden in een dorp? We waren blij dat er nog een camper was, niet wetende wat ons de volgende dag te wachten stond. Mallala, een bijzondere plek, een plek waar wij nog vaak terug zijn gekomen. Niet omdat het zo mooi was, nee omdat het gratis was, het meest aantrekkelijke van Mallala. Mallala ligt zo'n 50 kilometer van de bruisende stad Adelaide. In dit nietige dorp bevond zich een mini supermarkt, met prijzen nog hoger als de hoogste golven in Australie, hoog! Ook de drankwinkel kon er wat van, die maakte misbruik van de lage aantal inwoners en de hoge aantal backpackers. Met onze beurs in de hand, en onze tent gesetteld konden wij nog wel genieten van een mooi potje cricket.
Adelaide was ons doel, dus daar kwamen wij dan ook de volgende dag aan. De stad waar wij mijn verjaardag zouden vieren, de stad waar onze pakketten aan zouden komen. Wat moet ik vertellen? Een fantastische stad, de Festival State. In deze stad wordt in de zomer meer festivals georganiseerd als in een jaar in Nederland. Bij aankomst maakten wij als kennis met het eerste festival, een Volkswagen festival. Dit festival werd gehouden op een groen stukje gras, wat voor ons al een feest was omdat wij al in tijden geen groen grassprietje hadden gezien. Op zoek naar een stukje historie van mijn jeugd naar de Volkswagen GTI. Deze hebben wij helaas niet kunnen vinden. Na onze eerste verkenningstocht van de stad kwamen wij uit op een mooi stukje strand. Twijfelend om onze handdoek op het zand uit te gooien of op het gras van de boulevard, dit was de moeilijkste beslissing van de dag. Na een korte inspirerende wandeling over de rijke boulevard van Adelaide besloten wij ook maar eens gek te doen. Een prachtige camping midden in de stad, met 10 ringbanen en druk verkeer kwamen wij daar 2 uren later aan. 38 dollar stond er op de kassabon van de camping, de duurste tot nu toe. Maar het was het allemaal waard. Een wasbeurt, een heerlijke douche en een avond zonder vliegen, dat zou toch iedereen doen?
Openslaand op pagina 774 van de Lonely Planet zagen wij dat we een hoofdstuk hadden overgeslagen. Een hoofdstuk over de York Peninsula, pagina 773 stond in dik gedrukte worden; Innis fail national park. Een park in het zuidelijk puntje van York Peninsula, 300 km van Adelaide, 100 km van Alford. Met de auto met een kilometerstand van ondertussen 278000 kilometer tuften wij terug door de droge grasvelden van South Australia met een overnachting in niemandsdorp Maitland. Vanaf deze dag zette ik mijn trainingssessies voort. Deze verrichte ik al enige tijd in het oosten van het land, maar werd ruw gestaakt door de warme avonden. Nog 100 kilometer rijden naar een lang geleden national park aan zee. Een park met entree kosten, nieuwe plannen werden gesmeden. Een envelop moest ingevuld worden met een 10 dollarbriefje, maar die vergaten wij in de brievenbus te doen, geniaal! Met ons gevulde envelopje onder het autoraam betraden wij het Innis Fail park. Het park bestond uit mooie uitzichtpunten vanuit allerlei hoeken met als toetje over de weg slingerende emu's. Als u niet weet wat dat zijn, google het. Op weg naar het laatste uitzicht punt lag er op de weg een palmtak. Snel veranderende dit in een woeste giftige slang van 2 meter lang, zo zwart als de donkere nachten in de outback. Met piepende remmen, snel graaiende handen naar mobiels, go pro camera en foto camera waren wij al te laat. Was het de snelle slang of was het de uitgebreide keuze van foto camera's, ik weet het niet.
Dichterbij komend van 3 december, de dag waar het allemaal om draaide dit jaar, mijn verjaardag. Nog nooit vierde ik mijn verjaardag zo ver van vrienden en familie, maar mijn continue trillende mobiel met felicitaties van iedereen maakte veel goed. Het idee was een verassende dag uit in Adelaide, maar al snel kwam ik achter de ideeën van mijn slechte lieve acteur, Helma Pit. Daar was niet veel voor nodig. Met een overnachting op een voor ons luxe camping begon de dag goed met vers brood, nutella, pindakaas en een gekookt ei. Na het verorberen van deze luxe vervolgde wij ons naar het Adelaide Zoo. Een dierentuin vol exocitische dieren en brullende apen. Na de dierentuin gingen wij opzoek naar de heilige graal, Jupiler. Na een lange zoektocht bereikten wij een Belgische café, maar het mocht niet zo zijn. In plaats van een Jupiler werd ik getroost met een halve liter Heineken op een druk terras! Bijna net zo goed! Tapas, dat was het hoofdgesprek op het terras, daar verlangde wij al lang naar.
En ook het casino spookte door ons hoofd. Na een lange wandeling en een heerlijke maaltijd bij een tapas restaurant naderde het einde van deze prachtige dag, het Casino. Hier hebben wij nog gelachen en genoten en kwamen lachend naar buiten, niet van de winst maar van geluk!
4 december 2013, 22 jaar oud en nog steeds verzot op kleine dieren. Cleland, een stuk bos omring met hekken, bewoond met dieren. Kangoeroes, kualas, buidelratten en pelikanen maakten de paden onveilig. Met een zakje voer in onze handen, met kangoeroes in onze nek waanden wij ons door dit prachtige park. Na een aai over de bol van een Kuala, een grauw van een dingo en moordlustige slangen vervolgden wij onze reis door naar het verdere zuiden. De Adelaide Hills. Een prachtig berglandschap begroeid met wijngaarden. Hills is een woord wat ons tegenwoordig rillingen bezorgd. En onze auto rook bezorgd. Noem het mysterieus, of techniek, op hellingen rookt de motor, op vlaktes rijdt hij vlekkeloos.
Onze volgende bestemming bracht mij hoop, Victor Harbour. Door de boeken beschreven als top bestemming, vanuit ons oogpunt een dorp voor oude lui. Snel weg dus. Op weg naar een reparateur, U leest het goed, een reparateur. Mijn surfboard heeft al veel geleden door het vele malen uitpakken van de auto ( door Helma) en inpakken. We kwamen terecht bij een kleine man met veel kunde. Binnen 2 uur was mijn board gerepareerd en heb ik een les surfboard maken gekregen, 2 vliegen in 1 klap.
Vanaf dat punt staan er nog 3 hoogtepunten op de lijst, waarvan de Naracoort Caves de eerste was. Deze uit limestone gesleepte grotten door de jaren heen gaven een beeld van de historie van die plek. Met fossielen van vele jaren geleden van griezelige, grote uit de kluit gewassen dieren was dit een enorme belevenis.
Op nummer 2 stond het grampians national park, een park dat wij nooit zullen vergeten, positief en negatief. Wij kwamen aan bij prachtige watervallen na een lange dag rijden en uitgeput van het vechten tegen het irritante, zoemende vochtzuigende insect, de vlieg. Hier kan ik veel woorden aan vuil maken maar dat bespaar ik U. Een door verstoorde overnachting door donderend onweer uit de dallen van de Grampians Park, moesten wij de volgende ochtend op de vlucht voor een ranger, we zijn ontkomen. Na een ontbijt met uitzicht op grazende kangoeroes gingen wij naar het hoogtepunt van het park. Dit was ook echt het hoogste punt want bij het bereiken van de top met top uitzicht konden wij niet verder kijken dan 2 meter. Mist, nog nooit heeft mij dat belemmerd tot iets, tot nu toe. We daalde terug uit de bergen van de Grampians Park met een nieuw uitzicht in het verschiet, de road der roaden, de Great Ocean Road.
Deze weg beginnend bij Portland, eindigend waar we nu zijn, Torquay, biedt deze weg een van de mooiste uitzichten van Australie. Het begon allemaal in Portland. Op pagina 551 van de Lonely Planet, een wandeling van dik 2 uur met een hoge graad. Deze wandeling bracht ons samen met een kolonie van Australische en Nieuw Zeelandse zeehonden. Ook deze konden wij nu op onze lijst zetten. De Great Ocean Road leidde ons na een aantal gratis overnachtingen langs een lange reeks uit het water rijzende rotsen. Na 5 zijn uitgestapt uit onze uitgeputte Subaru Liberty kwamen wij uit bij de Twelve Apostlee. Waarvan de naam een groot mysterie is want er zijn er maar 8. In woorden niet te beschrijven maar met foto's wel( check mijn Facebook). Op onze terug weg zagen wij foto schietende Chinezen omhoog kijken. Dat is altijd kets bijzonders. In de kale ecalyptisch bomen zagen wij grazende kualas, in het wild, ook deze konden wij weer op de lijst der dieren gezet worden.
Dit was het dan weer, wordt vervolgd......
-
12 December 2013 - 12:09
Angelique:
Zo Viktor, wat een avonturen weer. Al die dieren die jullie tegenkomen. Maar dat met die slang en de camera, dat snap ik niet zo goed. Ben je gebeten door de slang toen je al die apparaten moest verzamelen of heb je een camera laten liggen omdat je zo bang was voor de slang?? Wel eng trouwens zo'n glibberig beest. Glijden ze niet de tent in?
Met al die workouts zal je wel een wasbordje hebben tegen de tijd dat je terug komt.
Ik volg jullie op de voet...
Kus van je moeder -
22 December 2013 - 22:24
Oma :
Hoi lieve Helma en Viktor,
Veel dank voor jullie gezellige post. Viktor heeft zijn best gedaan hoor. Het is zo leuk en interessant jullie verhalen te lezen, geeft een goede voorstelling van alles. Ik wist niet meer wanneer Vik jarig was, alsnog onze hartelijke gelukwensen met je 22e birthday. Ja, je hebt je lieve vriendin Helma ingehaald, althans voor even, want zij is ook al weer snel een jaartje ouder. Jullie leven daar is erg afwisselend dat maakt het juist zo boeiend. Je weet nooit wat de volgende dag te bieden heeft. Ik hoorde dat er een enorme plaag van vleermuizen is geweest, ben vergeten waar.... Wat een varieteit aan beesten zeg, geweldig. Viktor kan zijn hart ophalen, zit jij Helma ook wel eens achter het stuur? Leuk he en knap van Marielle dat zij haar rijbewijs ook in een keer gehaald heeft. Heb met haar ook in Buitenlust een wijntje gedronken. Jullie hebben het nog te goed hoor. Darwin schijnt bekend te staan, dat daar heel veel bier gedronken wordt. Vandaar uit opent het de poort naar Japan, China, Thailand en niet te vergeten Indonisie! Als jullie naar Nieuw Zeeland willen moet je eerst weer naar Sydney (heeft trouwens een hele mooie dierentuin). Gelukkig hebben jullie ook truien bij je, het is niet altijd tropisch. De winter zet maar niet door, het is extreem zacht, niets aan maar kan nog van alles veranderen. Nog twee dagen dan is het kerst-groot feest in Australie, trouwens in nederland wordt er ook steeds meer aangedaan. Jullie hele fijne feestdagen. Veel liefs van oma en opa. -
22 December 2013 - 23:14
Jaap:
Hoi Lieve Helma en Viktor,
Het is immers alweer een aantal weken geleden dat ik jullie een appie stuurde en dat wordt trouw door mama verstuurd. Ik ben erg onder de indruk wat jullie zien en meemaken in Australie. Je verhalen zijn zo leuk, mooie foto's en het laatste verhaal van Viktor ''na regen komt zonneschijn'' een heel leuk verslag. Doet me veel dat jullie het goed hebben en er zo van genieten elke dag weer een nieuw hoofdstuk erbij. Wat een kilometerstand hebben jullie ondertussen al afgelegd. De Subaru Liberty geeft er niets om. Jullie zijn wat gezakt met de prijs van de auto. Hebben jullie al wat reacties gehad via internet daar. Ik ga nog 2 dagen werken voor de kerst en pak dan 2 januari me hamer weer op. Vorige week zondag na Duitsland geweest met tante Louisette en Pierre, was erg gezellig en leuk. Gistermiddag en avond zijn we neer gestreken bij de vankantie mensen van Maurik en die wonen in Pannerden, dat ligt tegen de Duitse grens. Was super. Waren laat thuis 3.30 uur in de morgen. Hebben lekker geborreld en tapas gegeten. Jessica had het goed verzorgd. Verder gaat het goed in Amerongen, geen spannende dingen mee gemaakt. Geen nieuwtjes, geen moordlustige slangen in het Amerongse bos. Ik ga afsluiten ga me bedstee in, morgen vroeg eruit. Ben in Den Haag aan het werk bij het Haga Ziekenhuis, groot project. Helma en Viktor zal zeggen, geniet van elke dat die jullie toekomt. Hoop dat je het pakketje nog in ontvangst kan nemen voor de kerstdagen. Wat een feest straks voor jullie, oud en nieuw in Sydney. Lieve luitjes het gaat jullie goed. En verheug me weer op een leuk verhaal van jullie. Groetjes van papa/Jaap
-
24 December 2013 - 18:11
Oma:
Hoi lieve Helma en Viktor,
Het is hier momenteel zo'n ongezellig weer, heel zacht en veel regen, niets aan hoor. Het wordt overmorgen 11 graden. Ik hoorde dat jullie een geweldig cadeau van Vik's ouders gekregen hebben: een paar nachten in een hotel. Wat zullen jullie daarvan genieten, na al die ontberingen, die jullie geleden hebben, des te leuker is het dan. Je waardeert alles veel meer. Kan mij goed voorstellen hoor, lekker eten, een goede douche, genieten jullie er maar van. Jullie zijn van plan oud en nieuw in Sydney door te brengen. Leuk idee en dan proberen de auto te verkopen. Vervolgens naar Nieuw Zeeland te vliegen. Opa is jaloers op jullie. Ja het is ook zo geweldig wat jullie ondernemen en ben benieuwd naar alles, het is enig om jullie verhalen te lezen. Linda is druk met haar huis op de Reehorst, het schiet nu op, leuk voor hun. Jullie zullen eenmaal weer in holland weken nodig hebben om alles aan vrienden en vriendinnen te vertellen, verheug mij er nu al op. Stond in onze krant een artikel over het Great Barrier Reef; de regering verleende vorige week naar goedkeuring aan de aanleg van een enorme steenkoolhaven, pal naast het Reef! Mijnbouw is big businees in Australie. In het achterland liggen de mijnen, dus met de banen aan zee verdienen ze hun boterham en nu nog met duikexpedities en verhuren van hotelkamers. Het wordt een heikel punt, het tropisch paradijs zit klem. Lieve kinderen, wij wensen jullie hele gezellig feestdagen! Alle goeds voor 2014!!!
Veel liefs, groeten van oma en opa. -
07 Januari 2014 - 00:49
Oma V/d Kloes:
Lieve Helma en Viktor,
Ja, het nieuwe jaaris begonnen, wat zal de toekomst ons brengen? Jullie hebben de kerstdagen in Sydney gevierd, het zal wel erg gezellig geweest zijn denk ik. Het vuurwerk schijnt heel bijzonder te zijn, op de tv laten ze jaarlijks rond de jaarwisseling wat opnames ervan zien. Veel spectaculair. Is er voor jullie nergens een plaatsje om te slapen? Dat is afzien. Hopelijk vinden jullie iets, dan maar weer de auto. Je moet tenslotte iets, de temperatuur maakt een hoop goed. Beter dan hier, het is nog steeds erg zacht en nat. Ontmoeten jullie veel Hollanders? Het pakketje van je moeder is aangekomen hoorde ik. Wat zullen jullie van die 4 dagen hotel genoten hebben. Kan mij goed voorstellen, je eet dan ineens weer veel te veel, maar dit is er ook zo weer af hoor. Opa en ik wensen jullie nog een hele fijne tijd in het verre Australie.
Veel liefs van ons beiden. Oma -
14 Januari 2014 - 19:37
Jaap:
Lieve Helma,
Om mee te beginnen wil ik je van harte feliciteren met je verjaardag en dan wel met je 23ste jaar en je begin nu aan je 24e levensjaar haha. Het is een speciale dag, een dag die we anders zullen vieren dan anders. Maar zullen het niet ongetogen voorbij laten gaan. We gaan het vieren met ons drietjes. Ik vind dit geweldig dat jullie dit kunnen doen, is niet voor iedereen weg gelegd. Jullie hangen de slingers lekker in Nieuw-Zeeland aan jullie bungalow tent haha wn wij aan onze betonnen wanden en plafond. Jullie moeten toch wel zoveel prikkels krijgen van zo'n desolate landschap van Nieuw Zeeland en mooie gletsjers. Helma jij als enorme wijnliefhebster komt in dit land goed tot zijn recht. Een geweldig wijnland. Wij krijgen leuke verhaaltjes van jullie. Ik vind het leuk om te zien dat Viktor mogelijk kokend op die twee kleine gaspitjes. Nu met zijn nieuwe investering, de hengel. Komen er straks van die grote forellen erop. Jullie hebben goede zaken gedaan met de verkoop van de auto, normaal gesproken rij je de auto uit de showroom dan ben je al gauw in dit geval een 1000 dollar lichter, maar door jullie handelsinstinkt kwamen jullie op 100 dollar. Afschrijving in deze indrukwekkende maanden in Australie super gedaan. Hier in Amerongen gaat alles goed, de winter laat ons wel een beetje in de steek nog geen sneeuwvlok gezien en temperaturen zij erg hoog voor deze tijd van het jaar, zo'n 10 tot 13 graden. Mijn werkopdrachten lopen ook lekker door tot zeker week 10 zijn we vol. Met je auto heb je wat pech gehad, er zijn 2 draagarmen vernieuwd, schijnt een Fiat kwaal te zijn. Ligt niet aan je rijstijl al kom je soms met vier wielen van het asvalt. Fiat betaald aan de onkosten 70%, we zaten net buiten de garantie. En hoe bevalt jullie leen auto. Mama heeft zo'n auto ongeveer 5 jaar geleden gehad als leen auto wat haar erg beviel. Wat rijden jullie diesel of benzine? Jullie als asfalt ridders lijk mij verstandig diesel. Tenminste voor hollandse begrippen is diesel het voordeligst als je veel kilometers maakt. Is het een automaat. Ps. als afsluiting wat sport info. Cristiano Ronaldo de gouden bal. Clarence Seedorf terug op het oude nest AC Milan en wil graag Jaap Stam als assistent. En de start van de nederlandse competitie. O.a Utrech-Feyenoord half 3. PSV-Ajax half 5. Helma en Viktor geniet van elke dag, het gaat jullie goed. Verheug me weer op jullie leuke verhalen en foto's. Wij zullen het glas heffen op je verjaardag.
Helma en Viktor veel liefs van papa/Jaap -
14 Januari 2014 - 19:49
Oma:
Lieve allebei,
Zondag was eindelijk een mooie koude en zonnige dag.
Allereerst Helma; namens opa en mij van harte gefeliciteerd met je 23e verjaardag. Wij hopen, dat jij en Viktor er een gezellige dag van maken, ondanks dat jullie geen vrienden om je heen hebben, maar zo samen te zijn is toch ook bijzonde, vooral in zo'n ver land - nu dus Nw. Zeeland. Hoe lang is de vliegreis vanuit Sydney? Was het een vermoeiende reis of viel het we mee. Wel duur, vernam ik van je ouders maar jullie hebben gelijk om het zuidereiland te verkennen. 1 maand mag vanwege het visum. De kust is daar erg ruig en er is veel veeteelt en landbouw. Totaal ander land dan Australie, ook het klimaat is verschillend. De bevolking schijnt aardig te zijn. Zo'n dode vulkaan (krater) te zien is zeker wel interessant. Hoe bevalt de auto? Fijn dat jullie die andere auto in Sydney goed verkocht hebben en de tent inclusief. Jullie zijn inmiddels 4 maanden weg en geweldige kampeerders geworden, vermoed ik. Voordeel is wel, dat je weinig spullen nodig hebt. Verheug mij iedere keer weer om jullie reisverslag te lezen. Jullie leiden alles behalve een saai leven. Geniet er maar van nu het nog kan.
Heel veel liefs en groetjes van oma en opa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
